Cóż bo mózg? rozum co? słynny z polemik,
Wysuszający żywota istotę –
Planów rysownik i potęg alchemik:
Czy kiedy przezeń ukochał kto cnotę? –
Serce – istotnym jest prawdy ogniskiem:
Gdy rozum zbłądzi w najmniejszej usterce,
Serce i z błędów nieraz wraca z zyskiem…
Życia i wiedzy więc treścią cóż?… serce!
Przezeń nieszczęsny śród fortunnych gości
I utwierdzenie śród silnych ma słaby;
Ludzkość, raz gdyby w istotnej miłości
Ruszyła w Niebo, jak do domu szłaby!…
Przez dziwną serca magię i czarowność
Zaniemawiają zawistni oszczercę,
A mądrość cicha odzyskiwa mowność.
Wszystko, co wielkie, jest wielkie przez serce!
Przezeń ułomność obliczem wypięknia,
Jakby światło życie nad mogiłą –
Trwoźliwość przezeń się unieprzelęknia,
Blizny bywają wdziękiem, wdzięki – siłą.
Potężnym przezeń, co tkliwe i rzewne,
A rozrzewnionym, co harde i chrobre –
Przezeń jest wszystkość i całość…
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
…zapewne.
Serce jest dobra rzecz, dopóki… dobre!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .