Człowiek i wilk

Szedł podróżny w wilczurze, zaszedł mu wilk drogę.

“Znaj z odzieży – rzekł człowiek – co jestem, co mogę”.

Wprzód się rozśmiał, rzekł potem człeku wilk ponury;

“Znam, żeś słaby, gdy cudzej potrzebujesz skóry”.