Do Pana Michała

Panie Michale, 

Wiesz doskonale, 

W codziennym trudzie 

Co to są ludzie.

 

Tych złość zaślepia, 

Tych zysk zasklepia, 

Tych sława łudzi, 

Tych zazdrość budzi.

 

Ci nadto kryślą, 

Ci nic nie myślą. 

Więc źle na świecie? 

Żyjem w nim przecie!

 

Czyż się wynosić? 

Zostać, lecz znosić! 

Bo któż bez ale? 

Panie Michale.