Kto z kim przestaje

Kto z kim przestaje, takim się staje – 

Na pewno znacie te obyczaje?

Bocian po deszczu człapał piechotą, 

Bo lubi nogi zanurzać w błoto.

Świnia podobne miewa słabostki 

I chętnie w błoto włazi po kostki.

Bocian odwiedzał świnię z ochotą. 

Plaskał i mlaskał: „Błoto jak złoto!”

 

Ona do niego szła przy sobocie, 

Żeby jej pomógł nurzać się w błocie.

Kwiczała: „Dzięki, dzięki stokrotne, 

Bardzo mi służą kąpiele błotne!”

Tak spotykali się wciąż na zmianę 

Bocian ze świnią, świnia z bocianem.

Lecz minął okres pierwszych uniesień, 

Powiało chłodem, nastała jesień 

I bocian starym swoim zwyczajem 

Właśnie zamierzał rozstać się z krajem.

 

Wtem wpadła świnia zirytowana. 

„To w błocie byłam dobra dla pana? 

W błocie, w kałuży i nawet w bagnie, 

A teraz pan mnie porzucić pragnie? 

Niech pan pomyśli: co pan wyczynia?”

Odrzecze bocian: „Wiem, jestem świnia!” 

„Kto z kim przestaje, takim się staje”. 

Rzekł. I odleciał w dalekie kraje.