“Nie z tego świata jest królestwo moje”
– Takie pokorne Mistrz wyrzekł orędzie.
“Lecz z tego świata me królestwo będzie!”
– Dumny odkrzyknął mu duch i wdział zbroję.
Sen o nim zrodził się gwiazdą w gwiazd rzędzie,
Ale na ziemię gwiazd spadają roje!
Po cóż inaczej śnię i snem pierś poję,
Jesli nie, aby wcielić, co sen przędzie?
Królestwo moje nie jest z tego świata,
Bo je wyśniła w gwiazdach myśl skrzydlata,
Lecz z tego świata jest mój miecz żelazny!
Niech lśni dobyty, pochwie nieprzyjazny!
Bo najpiękniejsza myśl rzekła człowiecza:
“Raj mój spoczywa w cieniu mego miecza”.