Tu jestem – w mrokach ziemi

Tu jestem- w mrokach ziemi i jestem – tam jeszcze. 

W szumie gwiazd, gdzie niecały w mgle bożej się mieszczę, 

Gdzie powietrze, drżąc ustnie, sny mówi i gra mi, 

I jestem jeszcze dalej poza tymi snami. 

Zewsząd idę ku sobie; wszedzie na się czekam; 

Tu się spieszę dośpiewanie, tam – docisznie zwlekam 

I trwam, niby modlitwa, poza swą żalobą, 

Ta, co spełnić się nie chce, bo woli być sobą.