Słowik

Lubisz słowika, gdy w noc majową

Pieśń jego płynie ponad dąbrową,

I z tchnieniem wiatru co w liściach dysze,

Ciebie, dziecino, do snu kołysze.

 

Lecz pewnie nie wiesz dziecko kochane,

Że gdy ty tulisz oczy zaspane

I śnisz o małych aniołkach w niebie,

Słowik się wtedy modli za ciebie.

 

Bo ten skrzydlaty mieszkaniec wioski,

Słowik, śpiewakiem jest Matki Boskiej.

On na cześć Maryi, cudnemi słowy,

Wydzwania w ciszy swój hymn majowy,

I niestrudzony, z nocy do świtu,

Śpiewa Jej chwałę, pełen zachwytu !

 

A Matka Boża ptaszynie rada,

Słucha tych modlitw, co on Jej składa;

Słucha tych śpiewów i cudnych treli,

Jakby niebieskiej jakiej kapeli;

I błogosławi was, dziatki lube,

Ze nie czyhacie na ptaszka zgubę.

 

Więc cyt, pacholę ! nie płosz słowika!

Lecz gdy cię dojdzie jego muzyka,

Klęknij przed Matki Boskiej obrazem,

I módl się kornie z słowikiem razem !