Tatarzy

Spojrz na podolskich łanów obszary,

I na szumiące Dniestrowe fale!

O! niegdyś mord tu siały Tatary,

I krew i jęki — i łzy i żale…

Ale niedługo stało Tatara!

Bo w pogoń za nim szedł młodzian dziarski;

Jezus — Maryja! naprzód ! marsz wiara!

I hejże! dalej, w taniec tatarski!

A chociaż klęska biegła za klęską:

Myśmy wciąż granic strzegli zwycięsko!