Wzywałem ciemności: niech wstanie!
I niech mnie pogrąży w noc ciemną –
Wzywałem milczące otchłanie,
By łona zawarły nade mną. –
Wzywałem strasznego anioła:
Niech ślad mój zagładzi na ziemi,
Niech wszystkie dnie moje odwoła,
Niepamięć rozpostrze nad niemi!
Lecz próżno wzywałem litości,
Jak inni przede mną wzywali…
Głos tylko mnie doszedł z ciemności,
Co wołał: “Idź dalej, idź dalej!”