I cóż z tego, że geniusze Nieśmiertelne dzieła tworzą, że myśliciel swoją duszę Na świątynię zmienia bożą? I cóż z tego, że w tęsknocie Do wieczystej prawdy zdrojów Duchy, pełne niepokojów, Jako orły rwą się w locie? I cóż z tego, że przestrzenie światła, ciszy i błękitów Myśl, słonecznych pełna świtów, Ukochała nieskończenie? I cóż … Read more
Lecieć bym chciała daleko… daleko… Gdzie z brzóz płaczących srebrne rosy cieką, Kędy szum lasów pierś przejmuje drżeniem… – Czym jesteś, szczęście? – Wspomnieniem? Lecieć bym chciała tam, gdzie olchy rosną, Gdzie głogi dzikie zakwitają wiosną, Gdzie się powoje, jak baśń dziwna, plotą… – Czym jesteś, szczęście? – Tęsknotą? Lecieć bym chciała – … Read more
Czy marzą kiedy te czoła schylone, Które dźwigają cierniową koronę Codziennej troski nad zbladła w łzach twarzą… Czy one marzą? Czy w tych źrenicach zamglonych rozbłyska Niekiedy iskra wielkiego ogniska, Przy którym duchy od wieków się grzeją Wspólną nadzieją? Czy te ramiona od taczek swej biedy W chwilach tęsknoty podnoszą się kiedy Tam, … Read more
Wierzę w światła potęgę i w ducha zdobycze, Wierzę w cel życia wzniosły, święty, choć daleki, Wierzę w braterstwo ludów, w hasła tajemnicze, Które przez wrzawę dziejów wiekom dają wieki, Wierzę w dobro, co z czołem białym od promieni, Wyleczy kiedyś ziemię z jej ran i z jej cieni… Wierzę, że bohaterscy ducha pracownicy Ujrzą … Read more
W tłumie na mrozie stanęła, pod ścianą, Okryta starą, mężowską sukmaną. Posępna rzecz jest ta siwa siermięga, Przesiąkła potem i Izami i zdarta Na zgiętym w pracy i niedoli grzbiecie Nędzarza, który nigdy z ciemności nie sięga Do światła żadną ożywczą nadzieją… I smętna rzecz jest, i zadumy warta, I sama w sobie taka … Read more
Capri? Widziałam. świat tam wykuty ze skały. Brzeg dziki, poszarpany, samotny i pusty. Półnagi, skrawym szmatem przewiązany chusty, Rybak z portu Careny ogień pali mały. Trzeszczą kolczaste suchych aloesów chrusty, Gruby liść żarem tleje, jak papyrus biały, Na którym dawne wieki ze wstrętem spisały Tyberiuszowej krwawy pamiętnik rozpusty. Siądź w łodzi, przy ognisku, … Read more
Z zawitą siadła głową, Jest matką, nie królową, To dziecię – syn, nie król… Za cały ród niewieści Piastunką jest boleści, Piastuje własny ból. Jej ręka opuszczona, Schyliły się ramiona Nad łonem jej wszech łon… Za całą dźwiga ziemię Poczęcia swego brzemię, Zrodzenia swego plon. Anioły, co jej służą, Nie zowią jej dziś … Read more
Nie nam, pieśniarze, stać w tęczy kolorach, Barwić się w róże i w pióreczka pawie; Bo my są sosny, czerniące się w borach, Bo my są krzyże w przydrożnej kurzawie, Bo my są wierzby o płaczących korach, Bo my są z jękiem lecące żurawie, Co hejnał krzyczą skroś zmierzchów tej ziemi Na puste pola, gdy … Read more
Noc się podniosła, cała w mgłach i bieli I srebrnem tchnieniem owiała stolicę, I brylantowych iskier błyskawice Roztliła w śniegów pościeli. Kto miał ognisko własne i ramiona, Co go czekały jak pieszczot ponęta, Mówił do nocy tej “błogosławiona!” Kto nie miał, mówił: “przeklęta!” A takich głosów było, ach! tysiące… A wszystkie z zimna i zwątpienia … Read more
Cicho płonie zachód zloty, W lunach ciągnie klucz żurawi… Przy ognisku z kukurudzy Słucham, co Antonio prawi. Głowa drżąca, głos już głuchy, Ale jaki gest szeroki! Gdy zakreśli pole bitwy, To od ziemi – pod obłoki! Gdy zakreśli pole bitwy, Widzisz – Włochy wygrać muszą! Zaś potencja cała wroga Ledwo że się wymknie … Read more