zazielenił się chodnik haftowany
w kwiaty
i Kant jest jak rzodkiewki świeży
i pachnący
rozgryzam miąższ i na języku czuję
smak ostry argumentu
połykam filozofię
ktoś ostrzegał
że mądrość należy przeżuwać
na pojedyncze włókna
haustami piję miłość
a gdy trzeba
mam więcej łez niż ocean
biel – alchemia mydła i wody
zieleń – splątane nerwy łodyg
w obydwu zaciśniętych dłoniach
trzymam świat niepojęty
a tymczasem za oknem świt wzbiera
jak rzeka
i na rynku stragany w niebo wstępują
rzędem