Źle ten czyni, kto cudzą rzecz sobie przyswoił.
W pióra się pawie dudek ustroił
I w tej postawie
Wszedł między pawie.
Poznały zdrajcy świeże rozboje:
Postradał cudze i stracił swoje.
Z tej więc pobudki
Wrócił, gdzie dudki,
A te w śmiech z niego:
„Chciałeś cudzego,
Dobrze ci tak i nicht cię żałować nie może —
Kiedyś stworzon na dudka, bądź dudkiem, nieboże!”