Przyszedł baran do barana
I powiada: “Proszę pana,
Nogi bolą mnie od rana,
Pan mnie weźnie na barana.”
Baran tylko głową kręci:
“Nosić pana nie mam chęci,
Ale znam pewnego wilka,
Który nosił razy kilka.”
Trwoga padła na barany:
“Dobrze pomyśl, mój kochany,
Wiesz, co było swego czasu?
Nie wywołuj wilka z lasu!”
Baran słysząc to zbaraniał,
Baran dłużej się nie wzbraniał,
I – choć rzecz to niesłychana –
Wziął barana na barana.