Głupi tylko ma pewność

Głupi tylko ma pewność, że wszystko, co robi,

Jest dobre, a zaś jeszcze głupszy ufa święcie,

Że dzieło jego przetrwa jak ten blask w zamęcie

Wieczystej fali morskiej. Mędrca – mówią – zdobi

 

Wątpienie, kres mądrości wszelkiej i poczęcie:

Któż zliczy, ile jeszcze ten strumień wyżłobi

Głębokich jam w swych brzegach? Nim rok przysposobi

Dłoń wiosny dla pękówek na zwiędłym dziś pręcie

 

Przydrożnej tej wierzbiny, któż odgadnie, ile

Wytryśnie z niego listków?… A jednak mieć chwilę

Pewności, że jutrzejsze nie obali rano –

 

Czy w tobie, czy za tobą – tego, coś zbudował

Dziś wieczór! Za tę rozkosz, sięgającą pował

Niebieskich, niechby ciebie najgłupszym nazwano!