Menu

• Poeci
• Wiersze

Antoniewicz, Karol

SJ, herbu własnego, – polski duchowny katolicki, jezuita, poeta.

• Droga życia drogą krzyżową

  Panie, tyś ogień w mej duszy zapalił, 
  Chcąc, by w niej miłość świata wygorzała; 

• Gdy widzę Ciebie krwią oblanego

  Gdy widzę Ciebie krwią oblanego, 
  Rozpięte ręce i nogi, 

• Huczą lasy, szumią zdroje

  Huczą lasy, szumią zdroje,
  Jakby wielbiąc imię twoje,

• Imię Jezus

  O drogi Jezu! z Twojego Imienia
  Dusza jak pszczółka wyssała słodycze,

• Jak w majowy dzień pogodny

  Jak w majowy dzień pogodny 
  Wietrzyk listka nie poruszy, 

• Kiedy na krzyż twój, o Jezu, poglądam

  Kiedy na krzyż twój, o Jezu, poglądam, 
  Cierpieć i kochać, to moje życzenie; 

• Kiedy twe serce z życiem się uciera

  Kiedy twe serce z życiem się uciera 
  I raz zwycięża, drugi raz upada, 

• Kochaj! - Tak zbawca świata nakazał

  Kochaj! — Tak zbawca świata nakazał; 
  Jego rozkazom któż się oprzeć zdoła? 

• Na świecie tłumno, na świecie gwarno

  Na świecie tłumno, na świecie gwarno,
  Przez roje ludzi przemknąć się trudno;

• Oddanie się Bogu

  Nie chcę się więcej sprzeciwiać twej woli, 
  Panie! z pokorą tobie się oddaję, 

• Padoł płaczu

  Czy w boleści, czy w radości, 
  Ale zawsze płakać trzeba, 

• Pieśń wieczorna

  Dzięki ci, Boże, za ten dzień przeżyły, 
  Dzięki ci, Boże, za każdą godzinę, 

• Tajemnica krzyża

  Błogosławiona każda ta godzina, 
  Co ci objawia tajemnicę krzyża,