Antoniewicz, Karol

SJ, herbu własnego, – polski duchowny katolicki, jezuita, poeta.
Droga życia drogą krzyżową
Panie, tyś ogień w mej duszy zapalił,
Chcąc, by w niej miłość świata wygorzała;Gdy widzę Ciebie krwią oblanego
Gdy widzę Ciebie krwią oblanego,
Rozpięte ręce i nogi,Huczą lasy, szumią zdroje
Huczą lasy, szumią zdroje,
Jakby wielbiąc imię twoje,Imię Jezus
O drogi Jezu! z Twojego Imienia
Dusza jak pszczółka wyssała słodycze,Jak w majowy dzień pogodny
Jak w majowy dzień pogodny
Wietrzyk listka nie poruszy,Kiedy na krzyż twój, o Jezu, poglądam
Kiedy na krzyż twój, o Jezu, poglądam,
Cierpieć i kochać, to moje życzenie;Kiedy twe serce z życiem się uciera
Kiedy twe serce z życiem się uciera
I raz zwycięża, drugi raz upada,Kochaj! - Tak zbawca świata nakazał
Kochaj! — Tak zbawca świata nakazał;
Jego rozkazom któż się oprzeć zdoła?Na świecie tłumno, na świecie gwarno
Na świecie tłumno, na świecie gwarno,
Przez roje ludzi przemknąć się trudno;Oddanie się Bogu
Nie chcę się więcej sprzeciwiać twej woli,
Panie! z pokorą tobie się oddaję,Padoł płaczu
Czy w boleści, czy w radości,
Ale zawsze płakać trzeba,Pieśń wieczorna
Dzięki ci, Boże, za ten dzień przeżyły,
Dzięki ci, Boże, za każdą godzinę,Tajemnica krzyża
Błogosławiona każda ta godzina,
Co ci objawia tajemnicę krzyża,