Modlitwa polskiego dziewczęcia

Wiem ja, bo mi o tem,

Mama powiadała:

Żem dziecię tej ziemi,

Żem jest Polka mała.

 

I wiem, jak mi Polska,

Jest droga i miła,

Bom się w polskiej mowie,

Pacierza uczyła.

 

Bo mię polskie niwy

Chlebem swym karmiły;

Bo mię polskiej pieśni,

Skowronki uczyły.

 

Bo mię tam na niebie,

Strzeże Matka Boska,

Ta polska królowa,

Nasza Częstochowska.

 

Bo przy Bożym tronie,

Polscy święci stoją,

I codzień się modlą,

Za Ojczyznę moją.

 

Więc i ten paciorek,

Polskiego dziewczęcia,

Przyjm o wielki Boże,

W ojcowskie objęcia !

 

Bo on się z mej duszy,

Wyrywa jak łkanie:

„Ojczyznę kochaną,

Racz nam wrócić Panie !”