Broniewski, Władysław

Pochodzi z rodziny inteligenckiej o szlacheckich korzeniach i żywej tradycji patriotycznej. Był synem Antoniego Zofii z Lubowidzkich, miał dwie starsze siostry – Zofię i Janinę. Uczył się w Gimnazjum Polskim w Płocku, gdzie był współzałożycielem półtajnej drużyny skautów, nawiązującej do tradycji Konstytucji 3 Maja i powstania styczniowego oraz współorganizatorem oddziału Związku Strzeleckiego

  • Chwile

    Ręce skrzyżuję, głowę pochylę, 
    w dawność popłyną myśli i chwile, 

  • Ciemny krąg

    Czarne skrzydła nachylił, 
    czarne koło zatoczył, 

  • Cisza

    Powiedz mi, jak ci na imię? 
    - Cisza. 

  • Do domu

    Pora powracać, pora 
    wzruszyć skiby mogilne, 

  • Do przyjaciela

    Mój drogi, czy wiesz, 
    że najpiękniejszy wiersz 

  • Do...

    Latwo westchnąć: "Miła, urocza" 
    (nie po raz pierwszy), 

  • Droga

    Ksaweremu Pruszyńskiemu 
     

  • Homo sapiens

    Wśród mrocznych miast, po, mrocznych stronach, 
    jak stada wypędzanych szczurów, 

  • Jaskółka

    Napłynęła na mnie fala miłosna, 
    jak powódź, co lody znosi. 

  • Jasność

    Obudziłem dobrego pisarza, 
    byłem trochę zawiany; 

  • Kometa

    Ach, myśli opętane, bezładne, bezdarne! 
    Ach, słowa niepojęte twardego wyroku! 

  • List z więzienia

    Córeczko miła, ja z więzienia 
    do ciebie piszę list. 

  • Mazurek Szopena

    W jerozolimskim zaułku cyprysy 
    błądzą i smutki. 

  • Moja miła

    Ja już nie chcę poetycko łgać, 
    ja chcę widzieć to, na co patrzę, 

  • Ociemniały

    - Pokaż mi drzewo. 
    - Jestem niewidomy. 

  • Oczy

    Gałąż majową, białą, 
    jak chorągiew wezmę do ręki! 

  • Śmierć

    Patrzy przez okno dzień chory, trupio nabrzękły i siny. 
    Po korytarzu szpitalnym wolno przechodzą godziny

  • Szczęście

    Największe ze szczęść, 
    to tylko jego część. 

  • Żołnierz polski

    Ze spuszczoną głową powoli 
    idzie żołnierz z niemieckiej niewoli. 

  • Żona

    Obłoki obłąkane, 
    kolory pokłócone,