Broniewski, Władysław

Pochodzi z rodziny inteligenckiej o szlacheckich korzeniach i żywej tradycji patriotycznej. Był synem Antoniego Zofii z Lubowidzkich, miał dwie starsze siostry – Zofię i Janinę. Uczył się w Gimnazjum Polskim w Płocku, gdzie był współzałożycielem półtajnej drużyny skautów, nawiązującej do tradycji Konstytucji 3 Maja i powstania styczniowego oraz współorganizatorem oddziału Związku Strzeleckiego
Chwile
Ręce skrzyżuję, głowę pochylę,
w dawność popłyną myśli i chwile,Ciemny krąg
Czarne skrzydła nachylił,
czarne koło zatoczył,Cisza
Powiedz mi, jak ci na imię?
- Cisza.Do domu
Pora powracać, pora
wzruszyć skiby mogilne,Do przyjaciela
Mój drogi, czy wiesz,
że najpiękniejszy wierszDo...
Latwo westchnąć: "Miła, urocza"
(nie po raz pierwszy),Droga
Ksaweremu Pruszyńskiemu
Homo sapiens
Wśród mrocznych miast, po, mrocznych stronach,
jak stada wypędzanych szczurów,Jaskółka
Napłynęła na mnie fala miłosna,
jak powódź, co lody znosi.Jasność
Obudziłem dobrego pisarza,
byłem trochę zawiany;Kometa
Ach, myśli opętane, bezładne, bezdarne!
Ach, słowa niepojęte twardego wyroku!List z więzienia
Córeczko miła, ja z więzienia
do ciebie piszę list.Mazurek Szopena
W jerozolimskim zaułku cyprysy
błądzą i smutki.Moja miła
Ja już nie chcę poetycko łgać,
ja chcę widzieć to, na co patrzę,Ociemniały
- Pokaż mi drzewo.
- Jestem niewidomy.Oczy
Gałąż majową, białą,
jak chorągiew wezmę do ręki!Śmierć
Patrzy przez okno dzień chory, trupio nabrzękły i siny.
Po korytarzu szpitalnym wolno przechodzą godzinySzczęście
Największe ze szczęść,
to tylko jego część.Żołnierz polski
Ze spuszczoną głową powoli
idzie żołnierz z niemieckiej niewoli.Żona
Obłoki obłąkane,
kolory pokłócone,