Raduj się, Chłopcze, iż nie żyjesz w czasach gdzie o kromkę chleba walka zażarta gdzie o koc do okrycia konflikty i spory. Ty, Chłopcze, musisz ledwo dzień dobrze przeżyć, Raduj się, Chłopcze, iz nie żyjesz w czasach gdzie za dnia umrzeć mozna było. Naucz się Módl się żyj i Umieraj a nade wszystko … Read more
Wyzłocone słońcem szczyty Już różowo w górze płoną, I pogodnie lśnią błękity Nad pogiętych skał koroną. W dole – lasy skryte w cieniu Toną jeszcze w mgle perłowej, Co w porannym oświetleniu Mknie się z wolna przez parowy. Lecz już wietrzyk mgłę rozpędza, I ta rwie się w chmurek stada… Jak pajęcza, wiotka … Read more
Minęła wiosna, minęło lato, I smutna jesień już mija – Każdy dzień nową żegna mnie stratą I resztę łez mych wypija. Skończy się jesień, nadejdzie zima, Pajęcza zerwie się przędza – Serce chwil jasnych w locie nie wstrzyma… Zostanie rozpacz i nędza. I zima minie, i świat na nowo Przybierze postać wiośnianą; Lecz … Read more
Za moich młodych lat Piękniejszym bywał świat, Jaśniejszym wiosny dzień! Dziś nie ma takiej wiosny, Posępny i żałosny Pokrywa ziemię cień. Za moich młodych lat Wonny miłości kwiat Perłowym blaskiem lśnił – Dziś blaski te i wonie Na próżno sercem gonię… Czarny je obłok skrył.
Zasnęła cicho i nic jej nie zbudzi: Ani płacz siostry, ani matki łkanie, Ani gwar obcych a ciekawych ludzi, Co otoczyli śmiertelne posłanie; Już jej dosięgnąć boleść nie jest w stanie, Zasnęła cicho i nic jej nie zbudzi. Na zawsze swoje zamknęła powieki, Spokojna, blada, smutna narzeczona Anioła, co ją poślubił na wieki; Jakoby … Read more
Już jasny księżyc na wodospadzie Haftuje srebrem strumienia bieg I fala, co się do snu nie kładzie, Lekko potrąca o skalny brzeg. Już ciemne lasy drzemią w oddali Szemrząc modlitwy wieczornej chór, Dalekie echa głuchną na fali I we mgłach toną podnóża gór. Łódkę do drogi strumień kołysze I pianą rosi nadbrzeżne mchy: … Read more
Wieku bez jutra, wieku bez przyszłość, Co nad przepaścią stanąłeś ponury; Nauczycielu zgrozy i nicości, Coś wziął ludzkiego ducha na tortury; Wieku zwątpienia, o wieku niewiary, Jakże ty strasznym jesteś dla cierpiących! Sfinksową twarzą patrzysz na ofiary, Szyderstwem żegnasz w męczarniach ginących, Śląc im do grobu te słowa najkrwawsze: Wszystko skończone, giniecie na zawsze. … Read more
Ach, tam! gdzie pierwsza witała mnie zorza, Gdzie tyle w życiu dosłyszałem gwaru, Przez te zastygłe i umarłe morza Wrócę tło uczuć młodzieńczych pożaru, Po kwiat się jeden schylę nad łez wodą, A może znajdę swoją duszę młodą; Taka, jak była w poranku stworzenia, Gdy biegła witać świat ten dla niej nowy Żądzą miłości, … Read more
Ciepłą, jasna noc czerwcowa, Woń duszącą kwiatów śle. Rozmarzony świat się chowa W księżycowej gęstej mgle. Przy kwitnącej siedząc lipie Boałych cmurek śledzę bieg, Wietrzyk z góry na mnie sypie Kwiatów śnieg. Zwolna głowa na pierś spada I zachodzi cieniem wzro… Rzeczywistość spływa blada W poplątanych widzeń mrok. Czyli czuwam, śnię lub marzę? Nie … Read more
Ruchliwe fale czasu nie zatarły Twych krwawych śladów, o nieszczęścia roku! Dotąd w swej grozie posępnej zamarły Ciężysz nad nami i z przeszłości mroku Przez lat szeregi kroczysz, widmo blade, Wlokąc za sobą, jak całun – zagładę. Wieleż to razy ciebie przeklinano, A z tobą marzeń zdradliwych ponętę! Za każdą świeżą z ręki wroga … Read more