Umarły jeszcze będę wielbić ciebie I nie zapomnę pod ziemią, czy w niebie, O twej jasności — Boś ty mi była nie próżnym marzeniem, Nie bańką zmysłów tęczowej nicości, Lecz byłaś ducha ożywczym pragnieniem Wiecznej miłości! Nie otoczyłaś mnie pieszczotą senną, Ani też falą spłynęłaś płomienną Na pierś stęsknioną, Nie wprowadziłaś mnie … Read more
Na szczytach Tatr, na szczytach Tatr, Na sinej ich krawędzi Króluje w mgłach świszczący wiatr I ciemne chmury pędzi. Rozpostarł z mgły utkany płaszcz I rosę z chmur wyciska, A strugi wód z wilgotnych paszcz Spływają na urwiska. Na piętra gór, na ciemny bór Zasłony spadły sine, W deszczowych łzach granitów gmach Rozpłynął … Read more
Odtrąciłem od siebie z daleka Samolubną boleść, co się żali, Jednak w piersiach mam serce człowieka I nie jestem ukuty ze stali. Więc dźwigając swoich smutków brzemię, Czuję nieraz, ze mi braknie sil, I upadam zmęczony na ziemię, Odkrywając rany, którem krył. Lecz słabości nie wstydzę się swojej Ni litości cudzej, którą czerpię; … Read more
Tym, którzy smutni, tym, którzy zgnębieni W milczeniu tylko i cierpią i giną, Tym dla serc trzeba jaśniejszych promieni Nad idealnych świecącą krainą. Im zimne słowa mędrców nie wystarczą, I praw koniecznych bezwzględna powaga Nie będzie dla nich osłoną ni tarczą, Gdy serce gwałtem szczęścia się domaga. Trzeba im pociech, których nie da … Read more
Obłoki, co z ziemi wstają I płyną w słońca blask złoty, Ach, one mi się być zdają Skrzydłami mojej tęsknoty. Te białe skrzydła powiewne Często nad ziemią obwisną, Łzy po nich spływają rzewne, Czasem i tęczą zabłysną. Gwiazdy, co krążą w przestrzeniach Po drogach nieskończoności, Są one dla mnie w marzeniach Oczami mojej … Read more
Ty czekaj mnie, dzieweczko cudna, Pod tą wysmukłą topolą! Przysięgam ci – choć to rzecz trudna, Że wrócę – gdy mi pozwolą. Ty czekaj mnie i kochaj wciąż! Będzie to wielką zasługą – A jak się znajdzie dla ciebie mąż… Nie każ mu wzdychać zbyt długo! Lecz bierz z nim ślub i kochaj … Read more
Ta łza, co z oczu twoich spływa, Jak ogień pali moją duszę, I wciąż mnie dręczy myśl straszliwa, Że cię w nieszczęściu rzucić muszę. Że cię zostawię tak znękaną, I nic z win przeszłych nie odrobię. Ta myśl jest wieczną serca raną, I ścigać będzie jeszcze w grobie. Myslałem, że nim rzucę ziemię, … Read more
Szumi w gaju brzezina, Bo inaczej nie może – Wiatr gałązki jej zgina, Musi szumieć nieboże. Wzdycha w gaju dziewczyna, Mimo woli łzy cieką – Bo miłego wspomina, Co jest od niej daleko. Gdy nadejdzie już zima, Brzoza liści pozbędzie, Wszystkie wichry wytrzyma I już szumieć nie będzie. Gdy nadejdzie już zima, … Read more
Szkoda kwiatów, które więdną W ustroni, I nikt nie zna ich barw świeżych I woni. Szkoda pereł, które leżą W mórz toni; Szkoda uczuć, które młodość Roztrwoni. Szkoda marzeń, co się w ciemność Rozproszą, Szkoda ofiar, które nie są Rozkoszą; Szkoda pragnień, co nie mogą Wybuchać, Szkoda piosnek, których nie ma Kto … Read more
Szczęśliwe ludy, gdy im w górze świeci Wolnej ojczyzny widoma potęga, Co darząc blaskiem najuboższe dzieci, W podziemia nędzy i boleści sięga. Szczęśliwe kraje, gdzie pokoleń praca Nie idzie w niwecz wśród gromów i burzy, Lecz gdzie czyn wszelki ojczyznę wzbogaca I gdzie myśl każda jej tryumfom służy. Szczęśliwe ludy i szczęśliwe kraje, … Read more