Najpiękniejsza jako anioł z raju, Najpiękniejsza nad wszystkie dziewica; Wzrok jej luby jako słońce w maju, Odstrzelone od modrych wód lica. Pocałunek jej, ach, nektar boski ! Jako płomień gubi się w płomieniu, Jak dwóch fletów żeniących się głoski, Ku rajskiemu nastrojone pieniu. Serce z sercem zbiega, zlatuje się, ściska, Lice z licem … Read more
Pytasz, za co Bóg trochą sławy mnie ozdobił? Za to, com myślił i chciał. nie za to, com zrobił! Myśli i chęci jest to poezyja w świecie: Wykwita i opada, jak kwiat, w jednym lecie. Lecz uczynki, jak ziarna w głąb ziemi zaryte, Aż na przyszły rok ziarna wydadzą obfite. Przyjdzie czas, gdy błyszczące imiona … Read more
Polały się łzy me czyste, rzęsiste, Na me dzieciństwo sielskie, anielskie, Na moją młodość górna i durną, Na mój wiek męski, wiek klęski. Polały sie łzy me czyste, rzęsiste…
Broń mnie przed sobą samym – maszże dość potęgi; Są chwile, w których na wskóś widzę Twoje księgi, Jak słońce mgłę przeziera, która ludziom złotą, Brylantową zdaje się, a słońcu – ciemnotą. Człowiek większy nad słońce wie, że ta powłoka Złota, ciemna jest tylko tworem jego oka. Oko w oko utapiam w Tobie me źrenice, … Read more
Nieznajomej, dalekiej – nieznany, daleki, Kiedy nas jeszcze dalej wyrok chce rozegnać, Posyłam, by cię razem poznać i pożegnać, Dwa wyrazy; “Witam cię!”, “Bądź zdrowa na wieki!” Tak przechodzeń zbłąkany w alpejskim parowie, Pieśnią chce nudnej drodze przyczynić wesela; A kiedy nie ma komu śpiewac serce wdowie, Śpiewa piosnkę kochance swego przyjaciela; Lecz nim … Read more
Hej, radością oczy błysną I wieniec czoła okrasi. I wszyscy się mile ścisną: To wszyscy bracia! To nasi! Pochlebstwo. chytrość i zbytek Niech każdy przed progiem miota, Bo tu wieczny ma przybytek Ojczyzna, nauka, cnota. Braterstwa ogniwem spięci, Zdejmijmy z serca zasłonę, Otwórzmy czucia i chęci. Święte, co tu objawione! Tu wspólne … Read more
Słuchaj, dzieweczko! – Ona nie słucha – To dzień biały! to miasteczko! Przy tobie nie ma żywego ducha. Co tam wkoło siebie chwytasz? Kogo wołasz, z kim się witasz? – Ona nie słucha. – To jak martwa opoka Nie zwróci w stronę oka, To strzela wkoło oczyma, To się łzami zaleje; Coś niby chwyta, coś … Read more
Z niebieskich najrańszą piosnek Ledwie zadzwonił skowronek, Najrańszy kwiatek pierwiosnek Błysnął ze złotych obsłonek. Ja Za wcześnie, kwiatku, za wcześnie, Jeszcze północ mrozem dmucha, Z gór białe nie zeszły pleśnie, Dąbrowa jeszcze nie sucha. Przymruż złociste światełka, Ukryj się pod matki rąbek, Nim cię zgubi śronu ząbek Lub chłodnej rosy perełka. Kwiatek … Read more