Gospodyni wyszła przed dom – zwołuje kaczeńce z łąk sypie – światło Gospodarz buduje wóz pojedzie po siano na drugą stronę nieba W zagrodzie trzmiel porykuje do róży Poświęcana palemka chroni dom przed burzą jaskółek Wiosna podchodzą buki wypalone wspomnieniem Wiosna maj liście rozświetla nadzieja Butwieje rozpada się brodaty krzywdy … Read more
Mój cały dobytek to długa koszula poematu w której sypiam i w której przyjmuję gości Wykrzywione buty z nosami zakręconymi do góry jak dziób dżonki I jeszcze stół biegnący truchtem pełen juków wyobraźni Poza tym u pasa mam drewniany kubek dnia To wszystko
Raz w niebie dwaj święci przy grze w domino powiedzieli sobie: ach, ty taki synu. Co gdy usłyszał Archanioł Michał, to zaraz wsiadł na bicykl, kłuł go ostrogą, ciężko wzdychał. I przyjechał Michał, i tych świętych zabrał do mieszka, choć się za nimi wstawiała ich siostra Agnieszka. No i tak, święci bez pasków, bez … Read more
Dziadku znowu poszliście kraść śliwy i to w kościelnych butach Żebyście choć wzięli buty codzienne Rzeczywiście mówi dziadek co im przyszło do głowy tym butom kościelnym Tyle się nasłuchały księdza tyle się nastały i poszły
Wyszedłem przed dom spod nóg runął pejzaż który zaspał w trawie listek ćwierknął jak wróbel W środku lasu nagle roześmiało się drzewo to ptaki
Najpierw pokaszluje stara ikona Potem dzwonią w piecu Potem pieje czajnik Potem zaprzęgają stół krzesła ruszają z kopyta I dymi kawa i nowy dzień otwiera nóż
Gdy serce pęknie na mróz Jak w zimie buki pękają Połóżcie mnie na wóz Niech jedzie furka pejzażu Niech wywiezie mnie z miasta Gotycki kurnik toczy trąd Tam nie ma komu podać Żadnej z dwóch czystych rąk Połóżcie mnie na wóz Z widokiem na Bieszczady Na wielki pożar gór Na Rawkę i Stuposiany … Read more
Kiedy jak buki na mróz serce mi pęknie połóżcie mnie na wóz z widokiem na Bieszczady na wielki pożar gór na wielką jesień którą sam roznieciłem pisaniem Niech ten wóz sam jedzie w zawieję liści Niech tam na wieki zostanie