Wiekuista mądrości, Boże niezmierzony, Który wszytko poruszasz, nie będąc wzruszony, Wściągasz prawem aniołów wojska niezliczone, Tak że muszą z Twą wolą chcenia mieć złączone. Opaczystym obłokom poczyniłeś tory, W których błądzić nie mogą, zgodne wiodąc spory; Pokazuje nam gwiazdy Tytanowe koło, W pewny czas rogi bierze Cyntyja na czoło. Spoinie się żywić muszą … Read more
Czemu się chlubisz, tyrannie, Z twoich praktyk złością możnych? Pańska dobroć nie ustanie Pilnować ludzi pobożnych. Ostrzejszy nad naostrzoną Brzytwę język twój pilnuje Nieprawdę zmyślać szaloną I na dobre potwarz knuje. Milszać złość niż cnoty święte, Milszyć kłamca niż prawdziwy, Rado oko twe przeklęte Patrza zdrady zaraźliwej. Przełóż cię Pan Bóg wyrzuci … Read more
Nie trafunek przygodny ludzkie sprawy rządzi I fortunę szaloną, choć upornie błądzi, Chełzna twardym muńsztukiem Twego moc rządzenia, O mądrości, wszytkiego żywocie stworzenia! Lutość i sprawiedliwość – wszytkie Twoje sprawy. A przed Twymi oczyma i lewy, i prawy. Więc temu i to zdrowo, co się zda, że szkodzi, Tamtemu i to wadzi, co mu … Read more
Narodzie, głupią mądrością chłubliwy I błędom zmyślnym wierzyć uporczywy, Mnóstwem gwiazd ślicznych niebo ozdobione Obacz, a smysły wżdy oświeć zaćmione! Poznasz, że mądrym, że jest wiekuistym Pan, co ma pałac na sklepie ognistym, W którym zawiesił i wietrzne próżności I możną wodę zniósł z ziemnej ciężkości. W pewne godziny dzień – nocy cieniowi, … Read more
Gryfowie strzegą złota i biją się o nie Tak w południowej, jako i w północnej stronie. Niebożęta Pigmei trudność z nimi mają, Którzy się o ten kruszec z pilnością starają. Ale polscy Gryfowie nie tak żądni złota, Jako wolności stróże, w których ta ochota, Że i umrzeć za wolność zyskiem poczytają, Skąd też i od … Read more
Piszą: król Agatokles gdy swoim cześć sprawiał, Miedzy złote naczynie zawsze glinę stawiał, Tak mieszając ubóstwo z bogactwy hardymi; A przyczynę powiadał tę przed gośćmi swymi: “Ja, którego Bóg sławą i państwem ozdobił, Pomnie, iże mój ojciec z gliny garnce robił”. O, szczęśliwy, kto stanu dostawszy wielkiego, Pomni, czym był, i baczy moc szczęścia zmiennego.
Ergo erat in fatis, Heros fortissime, quondam Rex, et Sauromatae, Boleslae, gloria gentis Ingens, ut patria procul, abiectusque iaceres Pulvere sub vili, vili corpusque cucullo Contectus, cultu vacuis sub montibus? Eheu, Ut sequitur nullum instabilis Fortuna favore Continuo. En sic ille iacet, Germania cuius Bellatrix animos atque invicta horruit arma; Cui populosa manus porrexit Prussia, … Read more
Będę się dziwował twojej piękności: Nie szkodzi wienej dalekoć miłości; Bo, gdzie ciałem nie mogę być, tam myślą będę, A pierwej siebie niż ciebie zabędę; A dotąd się serce me smęcić nie przestanie, Aż cię oglądam, me wsdzięczne kochanie.
Im pilniej na twe oblicze nadobne Patrzę i na oczy twe gwiazdom podobne, Tem mię srodzej palą płomienie miłości! Dla Boga, daj ratunek: ginę w tej ciężkości! O wdzięczne stworzenie, pani urodziwa, Bacz to, że dla ciebie serce me omdlewa, Cierpiąc niewymowny żal i dolegliwości: Dla Boga, daj ratunek: ginę w tej ciężkości! … Read more
Moja nadobna dzieweczko, moje kochanie! Kiedy wżdy nam tak szczęśliwy on dzień nastanie, W który skutku swego dojdą twe obietnice, A moje serce pozbędzie srogiej tęsknice? Twoja nawdzięczniejsza piekność snadnie sprawuje, Że me serce w tej miłości nic nie styskuje, A twe sprawy, w których nie masz nic obłudności, Czynią, że ja ufam tobie … Read more