1. Gdy przyjdzie mi ten świat porzucić, na jakąż nutę będę nucić melodię zgonu mą wyprawną? Rzuciłem przecież go już dawno. 2. Już dawno się przestałem smucić o rzeczy miłe mnie stracone. Miałyżby smutki jeszcze wrócić, kraść, co już dawno ukradzione. 3. Przecież już dawno się wyzbyłem marzeń o utraconym raju. Żyję, by … Read more
Chciałbym ci najbujniejszy kwiat złożyć na piersi, chciałbym cię w najjaskrawsze ubierać kolory, koło twych myśli rzucić przez najpierwsze wzory, na czole upleść wieniec woniejących ziół, co czarodziejską upoiwszy siłą fantazję … w świetlne koła by cię wyrzuciło. Błądziłbyś … Nie znając granic dla swego kształtu, nie widząc końca swemu objęciu, a czując wszechbyt swego … Read more
Mój Kochany! Die Sonne nie tak świeci jak słońce, choć jest równie parne i palące, a heuszreki nie tak świerszcza jak dzwońce, te nasze po ścierniach goniące. Diese ganze podsłoneczne wonne, drzewo ciche w upale stojące sammt wiesen, weiden und sonne są nudne i uprzykrzające. Dzwony z pfarkirchu bijące też obcym językiem … Read more
Rozbieżeli się gońcy w różne świata strony, najwięcej ich pobiegło w morze na południe, Wyczółkowski w Hiszpanii jest, toście sąsiedzi, Pan w Ligurii, a znany (Panu) Lack w Wenecji siedzi na Giudecce i (mówi), że tam słońce zachodzi tak cudnie, jakby się kończył świat w barwnej spowiedzi, – zaś w Barcelonie tyle jest piękności, że … Read more
[dnia 3-ego kwietnia 1905. Kraków. SW] Czy wiadomości Pan chce, pozytywnych – ? mam tu mieczyków żółtych wiązkę w szklance i sadzawki na Skałce widok z fotografii, ustawiony na stole, i księgę o księciu Józefie Poniatowskim, i pierwszy list Pański z Giudekki. Wczoraj miałem konferencję o teatralnej sprawie z Prezydentem. Nic nie wiem o … Read more
26 kwiecień 1905. Kraków. Czy (Panu) w oczy kiedy śmierć zajrzała? – mnie ona w oczy patrzy co dzień, z wszystkiego jej przegląda chwała; w jej świecie chwilę tę przechodzień – młodość, co gwiazdy zapalała – gdy dziś te gwiazdy wkoło świecą, zda się, że widzę, w przepaść lecą . . . Któż … Read more
Czy uważacie – w mgieł zawłoczy, że im głębszy mrok nas mroczy, tym więcej światła świecą żywe, by gwiazd niebieskich skry prawdziwe. W jeziora zwierciadlanej toni odzwierciedlone ognie drgają, w obłocznej ziół palonych woni jakoby stałe gwiazdy trwają. Nas mroki kryją ciemnią nocy, a one żyją światłem mocy. Noc, co zatraca nas cmentarnie, nie sięże … Read more
7-ego sierpnia 1904 Bad-Hall Kochany Panie. Był u mnie ktoś, direkt von Wien, z Galicji jednak rodem, zachęcał, bym szedł śmielej – hin utartym – szerszym chodem. Ein Mann von pleine Intelligenz. aux traits d’un Hofschauspieler, radził, bym kiedy skończył też den Dimitri von Schiller. To może być genialna rzecz, … Read more
Bądź jak meteor, jak błyskańce, które pociska Zeus i Bóg, bądź jak te gwiazdy-opętańce, co same swych szukają dróg. Zorze za tobą idą, Zorze, Zorzana płynie krasa w róż. Chaosu lotem zmierz przestworze i pal, i depc, i siecz, i płuż.
13 kwietnia wieczorem 1905. St. Wyspiański Bóg wam zapłać, Koledzy, za miłość dla sceny tak nagle i tak bystro ujawnioną w czynie; przyjaźń, choć działa skrycie, nie ma nigdy ceny, żaden jej objaw czułości nie ginie. Mniej się czuję samotny, gdy jestem odczuty i zapewnienie mam pismem podane: że ktokolwiek potrafi śpiewać, mając … Read more