Z kim ja rozmawiam w gwiazdy zapatrzony?
Z siłą, co kiedyś gwiazdy postrąca,
co przejdzie Wszechświat, jak burza niszcząca,
miecąc naokół strach, boleść i skony.
Ja siłę ową rozlaną w przestworze
czuję bezwiednie – – krąży niewidomie,
ukryta w bytu każdego atomie,
spokojna, cicha, jak przed burzą morze.
Do siły owej myśli moje dążą:
u stóp jej w wielkiej przestrzennej ciemnicy,
jak tygrysięta u stóp tygrysicy,
igrają dziko i razem z nią krążą.