1 Dziś autorowie są jak Bóg: Dość jest, że tchną, wnet arcydzieło wstawa; W skrzydlaty lot posuwa ciężki pług – Trud jest jakoby zabawa! 2 Nie samo już słońce rzuca cień Wawrzynów – skłania je i wiatr życzliwy, Dwadzieścia lat sławy za jeden dzień Dając – za jeden dzień szczęśliwy! 3 I od … Read more
1 Czy już nie wróci czas siły-zupełnej Ani ma jeszcze zasłynąć Wiek, gdy po R u n o ważono się płynąć Ze złotej uwite wełny?… 2 Lec na kolchidzkiej tkaniny kobierce Nikt-że już więcej nie pragnie? Lub, bohaterów czulsi spadkobiercę, Woląż się ująć za j agnię?… 3 Smoka czy wielki łeb dziś wyzwie … Read more
1 Tu, gdzie im krótszy czas, tym lepiej skrywa Szybkość swą, ważność i miarę, A człowiek ledwo rzec może, że bywa Zdrowych lat kilka… lub parę – 2 Ludzie? – znikomość tę? – czy mieli siły Wziąść za coś więcej niż plagę?… Choć krzyż sam, waląc się na grobie, zgniły, Razem traci kształt i … Read more
I Czemu, Cieniu, odjeżdżasz, ręce złamawszy na pancerz, Przy pochodniach, co skrami grają około twych kolan? – Miecz wawrzynem zielony i gromnic płakaniem dziś polan; Rwie się sokół i koń twój podrywa stopę jak tancerz. – Wieją, wieją proporce i zawiewają na siebie, Jak namioty ruchome wojsk koczujących po niebie. Trąby długie we łkaniu … Read more
I Teleskopowa, oj! kometo. Przelatująca w dzień słoneczny, Gmin cię nie witał niestateczny, Astronom ledwo z baszt, lunetą! – Ty, na padół nie trzęsiesz złotem Ni groźbami – cóż ludziom po tem? – II Ciche zasługi są tak samo, Bez wczesnego gdy schodzą żalu; – Dziecię woła za piersią: „Mamo!”- Lecz ona w mieście … Read more
Skrwawione ciało haki żelaznemi Imperatorscy ludzie wzięli z ziemi I za arenę wynieśli, rzucili… A aniołowie w niebie hymn nucili, Palmami wiejąc rozkwitającemi, I tę nawiali woń, o której święci, Gdzieś w katakumbach modłami zajęci, Jak o szczególnej rzeczy rozmyślali… Tabliczki nagle wypuściwszy z dłoni I papirusy, na których czytali, „Czy słowo — mówiąc … Read more
“Najlepsza rzecz żyć w zgodzie, bez twierdzeń, bez sprzeczki, Po cóż bo gwar ustawny dla kropki lub linii? I urabianie ciągłe publicznej opinii ?” – Siennik-dziurawy mówił tak do Torby-sieczki. Tymczasem osły, najmniej nie myśląc o szkodzie, Siano i sieczkę w cichej pożywały zgodzie, A stąd zdaje się prawda ta być oczywistą, Że i człowiek … Read more
Czemu mi smutno i czemu najsmutniéj, Mamże Ci śpiewać ja – czy świat i czas?… Oh! bo mi widnym strój tej wielkiej lutni, W którą wplątany duch każdego z nas. I wiem, że każda radość tu ma drugą, Poniżej siebie, przeciw-radą łzę, I wiem, że każdy byt ma swego sługę, I wiem, że nieraz … Read more
Rzadkim jest, arcyrzadkim człek, co mówi z człekiem Tak, iż słychać mówienie treść powidające – – Jedni albowiem, mówiąc z kimś, na przykład z księciem O ostrodze książęcej, będą blask jej głosić Jak słońca tarcz, a przeto oni nic nie mówią I t y l k o z k i m ś g a d … Read more
Klaskaniem mając obrzękłe prawice, Znudzony pieśnią lud wołał o czyny; Wzdychały jeszcze dorodne wawrzyny, Konary swemi wietrząc błyskawice. Było w Ojczyźnie laurowo i ciemno I już ni miejsca dawano ni godzin – Dla nie czekanych powić i narodzin, Gdy Boży palec zaświtał nade mną; Nie zdając liczby z rzeczy, które czyni, Żyć mi rozkazał w … Read more