Gotuje się żywica W kadłubach opalonych, Z trzaskiem smoła wytryska Z gęstwi – czerni skłębionych. Słońce starło się z ziemią Dym w nieba wgryza się oczy, Jeleniom rogi płoną, Ziemię rwą kopytami, Prują przestrzeń czerwoną. Pieką się w ogniu buki, Sosny kwitną jak maki, Syczą zgrozą jałowce, Trzaskają suche krzaki. … Read more
Wśród złych moich uczynków, jak wśród traw ospałych Płynie Twój strumień, Panie, Porusza moje ziemie, otwiera moje skały Twarde, znieruchomiałe. Pozwól za tym strumieniem i miodu i mleka Ludziom wejść na nie. O człowieka, o miłość człowieka Modlę się Panie.
Pośród sadów wiśniowych, chałup, ryżych zbóż, W które nocą z dziewkami księżyc się zakrada – Nie znam Rzymu, obca słoneczna Hellada I nadreńskie ruiny strojne w wianki róż. Konchą nieba mi szumi tu drzewo i ptak, Obce są szarym skrzydłom fali morskiej dreszcze, Na skrzypcach łąk, smyczkiem rosy, grają świerszcze, Staw się z … Read more
Wonna lipa czarnoleska Gęsto niebem przetykana, Pyszna w gwarze i królewska – Oto lutnia mistrza Jana, Lira, której miodu siła, Na trzy wieki Polskę spiła. Z drzewa prostego ciosana, Jak drzewo ssała u szczytu, Z Bożego, pełnego dzbana Wyniosłą mądrość błękitu, By między życiem a śpiewem Nie rozdzielać ziemi z niebem. Dzisiaj przed … Read more
Skądże słowo tak biegnie do dźwięku, Gdy go inne po imieniu zowie? Jakiż płomień świeci nad ziemią, Że tak widno w sercu i w słowie?
Komużeś ty potrzebne, Nieróbstwo moje śpiewne, Słówka, zda się, konieczne – Zbyteczne wy, zbyteczne. Liryczne, ptasie nutki, Po których wtór króciutki, Rzucane po kryjomu – Każdemu i nikomu. Niewiele ich, niewiele, Ale są czyste trele, Niebędne, wiem, konieczne – Światu nieużyteczne. W drewienko liche dmucham, Z rozpaczą nutek słucham… Namawiam świat daremnie … Read more
Kiedy ustami mymi Twe oczy otworzę! Po cóż podróż daleka i głębokie morze? Rzęsy jak ptaki lecą, aż wieczór je znuży, W powiekach nieba toną niby w płatkach róży. Wtedy morze fal piersią wznosi się zmęczone, Całuje gwiazdy lekko i bierze w ramiona, A ziemia, jak twe usta, brzoskwinią i winem Napełnia … Read more
Oto się do mych okien przekradły jaśminy I róże zapachami szlochają w komnatach, Już przychodzą wieczory rozkochane w kwiatach I gwiazdy się zatliły na sklepieniu sinym. Smutna pani dziedziczka przeczuła twe przyjście, Już płyną ku nam łąki nawilgłe od rosy, I głowy nam się chylą leniwie jak kłosy, I jak serca trzepocą po alejach … Read more
Chciałbym, ażeby do mnie przyszedł Ktoś najbardziej Prosty, Taki, jak na maszty brane, polskie sosny. Żeby mi powiedział słowo jedno tylko – Synu I aby odszedł. I żeby zostawił bladą woń jaśminu. Przypadłbym na kolana i znieruchomiał ze zgrozy, A boską białość rozpięłyby przede mną brzozy.
Nie pomaga, nie pomaga brom. Znów podchodzą – już są blisko – tuż za ścianą… Znów odbiegną, i zawrócą, i przystaną. Znowu chyłkiem podchodzą pod dom. Kożuch wdziej, pod jodłowy wyjdź strop! Brom nie działa – nie myśl, nie myśl o noclegu. Schyl się nisko, szukaj pilnie, a na śniegu Lisi ślad odnajdziesz, … Read more