Los mię już żaden nie może zatrwożyć, Jasną do końca mam wybitną drogę, Ta droga moja – żyć – cierpieć – i tworzyć, To wszystko czynię – a więcej nie mogę. Dawniej miłością różane godziny I w zorzach jeszcze jaśniejsze pochodnie; Dzisiaj, przy schyłku dnia, ważniejsze czyny, Wielkie i smętne jak słońce zachodnie. … Read more
Daje wam tę ostatnią koronę pamiątek I łez, i dawnych moich nadziei koronę… Dawniej myślałem rzeczy uczynić szalone, Wami – założyć nowych narodów początek, Lecz mi teraz wystarczy mały ziemi kątek, Gdzie w deskowej się zawrę muszli i utonę
I wstał Anhelli z grobu – za nim wszystkie duchy, Szaman, Eloe… cała ćma z grobów wstawała I wszystkie brały dawno porzucone ciała. A Sybir był zaćmiony jakby zawieruchy Ciemnemi… i powietrze się ciągle mięszało, I chmury szły… i grady błyskały – i grzmiało… Wstaliśmy i ku Polszcze szli – a na cmentarza … Read more
Bo mię matka moja miła Na słowika urodziła, A ja wziąwszy taki głos, Ze słowika jestem kos… A to wszystko są nonsensa, Te moje wierszyki nowe, Gdzie się język mój wałęsa I bawi zęby trzonowe…
Przekląłem – i na wieki rzuciłem ją samą, I wzburzony, nim księżyc zabłysnął wieczorem, Jużem się od niéj długim rozdzielił jeziorem. A gdy się toń jeziora księżycową plamą Osrebrzała, gdy wichry zawiewały chłodniéj, Jam jeszcze leciał – jeszcze uciekałem od niéj. I może bym zapomniał – bo koń leciał skoro, Bo mi targały myśli … Read more
Już północ – cień ponury pół świata okrywa, A jeszcze serce zmysłom spoczynku nie daje, Myśl za minionym szczęściem gonić nie przestaje, Westchnienie po westchnieniu z piersi się wyrywa. A choć znużone ciało we śnie odpoczywa, To myśl znów ulatuje w snów i marzeń kraje, Goni za marą, której szczęściu niedostaje, A dusza przez … Read more