Dalekie wybrzeża ciszy zaczynają się tuż za progiem. Nie pofruniesz tamtędy, jak ptak. Musisz stanąć i patrzeć coraz głębiej i głębiej, aż nie zdołasz już odchylić duszy od dna. Tam już spojrzeń żadna zieleń nie nasyci, nie powrócą oczy uwięzione. Myślałeś, że cię życie ukryje przed tamtym Życiem W głębiny przechylonym. Z nurtu … Read more
II PIEŚŃ O SŁOŃCU NIEWYCZERPANYM 1. Twój wzrok utkwiony w duszy, jakby słońce skłonione na liściu, bogaci jego kwitnienie przeźroczystą tonią dobroci i skupia w swoim promieniu -lecz popatrz Mistrzu, cóż stanie się z liściem i słońcem? – wieczór nadchodzi. 2. Dusza nie jest taka jak liść, który za słońcem nie … Read more
1. Ziemia nasza stała się obrzędem, znakiem odnalezienia, w którym odnalazł się CZŁOWIEK. Czy pojednanie z ziemią może zastąpić konieczność, czy może zastąpić przymus istnienia, jakim jest ziemia – każda ziemia, nawet ta, którą sercem wybierasz ze wszystkich ziem? Gdy w niej się zakorzeniasz na życie i śmierć – wtedy ona ściera ciebie na proch. … Read more
I. INWOKACJA 1. ROZPOCZYNA SIĘ ROZMOWA Z SOBĄ Czy to znaczy, że trafiam w treść, co do której umówili się ludzie, by ją nazwać ważną i wielką – i głosić sobie nawzajem? Czy to znaczy, że jestem zgodny w rachubie lat z kronikarzem Thietmarem z Merseburga – że widzę przeszłość podobnie jak mistrz … Read more
1. Rośniemy razem. Rosnąc w górę: przestrzeń zieleni podparta sercem idzie naprzeciw brzemionom wiatru zrzucanym znienacka w listowie, rosnąc w głąb: nie rosnąć, odkrywać, jak głęboko zapuściłaś korzenie, że jeszcze głębiej… Poruszamy się w mroku korzeni zapuszczonych we wspólnej glebie. Porównuję stąd światła w górze: refleks wody na brzegach zieleni. 2. Żaden człowiek … Read more
…przymusili przechodzącego Szymona Cyrenejczyka, idącego z pola, ojca Aleksandra i Rufa, aby niósł krzyż jego… (Mk 15,21) Część I ZANIM JESZCZE POTAFIŁEM ROZRÓŻNIĆ WIELE PROFILÓW 1. Profil wśród drzew. Inaczej: profil wśród kolumn. Inaczej: profil wtopiony w taflę mokrego bruku. Inaczej: profil człowieka we drzwiach własnego domu. Inaczej jeszcze zwycięzca: w … Read more
I. Tworzywo 1. Słuchaj, kiedy stuk młotów miarowy i tak bardzo swój przenoszę wewnątrz ludzi, by badać siłę uderzeń – słuchaj, prąd elektryczny kamienistą rozcina rzekę – a we mnie narasta myśl, narasta dzień po dniu, że cała wielkość tej pracy znajduje się wewnątrz człowieka. Twarda, pęknięta dłoń inaczej młotem wzbiera, inaczej … Read more
Za tę chwilę pełną śmierci dziwnej, która w wieczność niezmierną opływa, za dotknięcie dalekiego żaru, w którym ogród głęboki omdlewa. Zmieszały się chwila i wieczność, kropla morze objęła – opada cisza słoneczna w głębinę tego zalewu. Czyż życie jest falą podziwu, falą wyższą niż śmierć? Dno ciszy, zatoka zalewu – samotna ludzka pierś. Stamtąd … Read more
O jakże jesteś związane miejsce mojego mijania z miejscem narodzin… Zamysł Boga spoczywa w twarzach przechodniów, a głębia jego podąża za tokiem powszednich dni – Obsuwając się w śmierć, odsłaniam oczekiwanie i oczy utkwione w jedno miejsce i w jedno zmartwychwstanie, jednakże wieko ciała zamykam i pewnik jego rozpadu powierzam ziemi. Ty wschodzisz nad nią … Read more
Z wolna słowom odbieram blask, spędzam myśli jak gromadę cieni, – z wolna wszystko napełniam nicością, która czeka na dzień stworzenia. To dlatego, by otworzyć przestrzeń dla wyciągniętych Twych rąk, to dlatego, by przybliżyć wieczność, w którą byś tchnął. Nienasycony jednym dniem stworzenia, coraz większej pożądam nicości, aby serce nakłonić do tchnienia Twojej Miłości.