Pełzałem, nędzny, w niskim życia lesie, związane mając w pęto obie ręce – słuchałem słowa – skąd je wiatr przyniesie, choćby się w wilczej rodziło paszczęce – błądziłem okiem niemym po bezkresie, głupi, spojrzenia szukając mej męce – trzody, pędzonej po pastwisku, wspólnik, w żyłach bez własnej krwi – skuty niewolnik. Wśród cudnych widzeń … Read more
A kiedy będziesz moją żoną, umiłowaną, poślubioną, wówczas się ogród nam otworzy, ogród świetlisty, pełen zorzy. Rozwonią nam się kwietne sady, pachnąć nam będą winogrady, i róże śliczne, i powoje całować będą włosy twoje. Pójdziemy cisi, zamyśleni, Wsród złotych przymgleń i promieni, pójdziemy wolno alejami, pomiędzy drzewa, cisi, sami. Gałązki ku nam … Read more
Ach!Gdzież są te złote dni, którem miał obiecane kiedym otwierał oczy, gdy świat mi mówił: wstanę? Gdzież są te złote dni, co miały mym być udziałem? Któż za mnie je otrzymał, gdy ja ich nie dostałem? Gdzież one się podziały? W czyjeż upadły dłonie? Mnie przeznaczone były, kogóż się spytam o nie? … Read more
Szukam cię – a gdy cię widzę, udaję, że cię nie widzę. Kocham cię – a gdy cię spotkam, udaję, że cię nie kocham. Zginę przez ciebie – nim zginę, krzyknę, że ginę przypadkiem…
W twego ciała przecudownej czarze życie kipi jak złociste wino: trzykroć, trzykroć ten będzie szczęśliwy, komu dasz się nim upić, dziewczyno. W twego ciała przecudownej głębi oczy toną jak w jeziora fali i powrócić na słońce nie mogą z ławic pereł i ławic korali.
Gdybyś ty była szklannym jeziorem, patrzałbym w toń twą przez całe życie; gdybyś ty była zielonym borem, słuchałbym szumu twego w zachwycie; gdybyś ty była pustka bezludna, dla ciebie świata zrzekłbym sie śmiele; gdybyś ty była śmiercią – o cudna! – szedłbym do ciebie jak na wesele.
Cichy wieczorny mrok. Na niebie bladym srebrny księżyca sierp i jedna jasno swiecąca gwiazda. Na zachodzie blaski słońca, co smętnie w dół zapada, gasną. O takiej chwili niegdyś niosłem z sobą na wolne pola, na szerokie tchnienia, miłości moje, tęsknoty, nadzieje i dziwne, cudne dziecinne marzenia. I całą pełną, wezbraną mą duszę sennej … Read more
Odpocząć!… Oto jedno, jedyne pragnienie, jakie mam jeszcze… Znależć kędyś ciche leże, jakichś jezior błękitnych dalekie wybrzeże i błękitnego nieba otwarte sklepienie. Nad głową moją namiot niech uplotą liany zawieszone na jodeł i sosen konary żywicze i szumiące; przez namiot szpary niech się wkrada płochliwie blask ślońca różany. A gdy drzewa o zmroku … Read more
Żegnam cię,ty ypromienna, jasna, kryształowa, rozkwitająca, bujną wiosną woniejąca, bądź zdrowa, złota zorzo pogodnego słońca, czarodziejko potężna, wszechmocna – – bądź zdrowa! Żegnam cię, ty, co wiedziesz śpiże i miecze na rozszalałe fale, we wrące płomienie, na drogi, gdzie strach blady mieszka i ciepienie, gdzie zaraza strudzoną śmierć za sobą wlecze, nie zdejmując … Read more
Nie mam już dziś przy sobie nikogo, nikogo, pusto jest w mojej duszy i pusto dokoła – – idę mą głuchą, smutną i męczącą drogą bez kierunku, bo nikt mię i nic mię nie woła. Zda mi się, jakbym kędyś wieczorną ciemnotą ogarnięty, powoli przez puste szedł pole, zasłane brudnym śniegiem, topniejącym w błoto … Read more