nagle wycinasz się z pomieszanych form ulicy wypukłością nóg twarzy zbliżasz się – pół mijam cię – pół jakże mi szkoda tej zawsze jednej strony nie widzianej! odchodzisz – pół ruch innych kroi cię w coraz drobniejsze kawałki nic mi z ciebie nie zostało nagle
Wracalismy raniutko z Ludwi- kiem z nowej pracowni (ósme piętro) gdzie były mowa i o psach, że całą noc przesiedzą, a rano – nie rezy- gnują – z suki – gdzie ta suka nieraz? Więc wracamy, pies zza rogu Leszna, siedział, wstał, mówię – miałeś rację – no bo tak jest Patrzymy: drugi pies, trzeci: … Read more