Obłoki obłąkane, kolory pokłócone, drzewo przed oknem złamane i — widzę żonę. Czarnieckiego 80, parter z ogródkiem. “Czy przyjdzie na obiad, czy gdzieś się zawieruszy?” — myśli ze smutkiem. A ja idę z autobusu “M”, bo muszę, bo już siebie odnalazłem i wiem, gdzie mam duszę. żona wygląda przez drzwi od ogrodu, … Read more
Ze spuszczoną głową powoli idzie żołnierz z niemieckiej niewoli. Dudnią drogi, ciągną obce wojska, a nad nimi złota jesień polska. Usiadł żołnierz pod brzozą u drogi, opatruje obolałe nogi. Jego pułk rozbili pod Rawą, a on bił się, a on bił się krwawo, szedł z bagnetem na czołgi żelazne, ale przeszły, … Read more
Największe ze szczęść, to tylko jego część. Najpiękniejszy poemat, to ten którego nie ma. Najpiękniejsza kobieta, to może ta?… jednak nie ta.
Patrzy przez okno dzień chory, trupio nabrzękły i siny. Po korytarzu szpitalnym wolno przechodzą godziny. Szaro. I cicho. I pusto. Nie ma radości ni smutku. Chmury się snują po niebie, jak chorzy w ciasnym ogródku. Palce, jak martwe pająki, nad czymś się trudzą, mozolą. W szklanym wazonie powiędły kwiaty pachnące karbolem. Myśli, … Read more
Gałąż majową, białą, jak chorągiew wezmę do ręki! Radośnie, wysoko, śmiało moje oczy polecą w błękit! Zawołają w zielonym dymie szumy ciepłe, powiewy modre! Niebo będzie jak żeńskie imię, jak te oczy znajome, niedobre. Niebo runie na mnie rozpaczą, październikiem maj się zamroczy, ale słodko, okrutnie popatrzę i zwyciężą mnie znów te … Read more
Ja już nie chcę poetycko łgać, ja chcę widzieć to, na co patrzę, a przy tobie — śmiać się i łkać, i tak na zawsze. Spojrzyj, miła, jaki biały śnieg, nad nim błękit sklepiony jak kościół. Chodź na nartach na tamten brzeg radości. W tym pokoju, pełnym słońca, bez krat, dobrze sercu, ale … Read more
– Pokaż mi drzewo. – Jestem niewidomy. – Gdzie jest prawo i lewo? – Jestem niewidomy. – Gdzie jest światło i ciemność? – Jestem niewidomy. – Powiedz mi! Jestem jasnowidzem! Czy trzeba kochać? – Tak. Widzę.
W jerozolimskim zaułku cyprysy błądzą i smutki. O, moja przyjaciółko, wieczór otula ogródki, tchnące snem i legendą, pełne ciszy biblijnej, woniejące lawendą i wonią melodyjne. Srebrną świeci nam glorią księżyc, płynąc jak czółno, Niedźwiedzica i Orion Pokazują na północ, na północ wiatry wieją, na północ lecą myśli z rozpaczą i z nadzieją … Read more
Ach, myśli opętane, bezładne, bezdarne! Ach, słowa niepojęte twardego wyroku! Przez wicher się przedziera, wśród wichru upadnę, jak wicher huczy we mnie bezdenny niepokój. Dlatego w snach się błąkam, bezsenny i chory, jak świeca gorejąca dogasam powoli i nie wiem, czemu milczą srebrne gwiazdozbiory nad moim ogniem, śpiewem i snem, który boli. Ach, … Read more
Córeczko miła, ja z więzienia do ciebie piszę list. Ponuro wieczór w noc się zmienia, od dworca slychać świst, za oknem szare szmatki nieba w żelaznej ramce krat i wróble dziobią kruszki chleba, nim dalej fruną w świat. To nic, córeczko, nic, że ciężko za ciosem spada cios: ja jestem z tych, co … Read more