jeśli umrzesz nie włożę sukienki lila nie kupię kolorowych wieńców z rozszeptanym wiatrem we wstążkach nic z tego nic przyjedzie karawan – przyjedzie odjedzie karawan – odjedzie będę stała w oknie – patrzyła będę ręką machała chustką wiewała żegnała w tym oknie sama a w lato w szalonym maju położę się na trawie … Read more
odpycham nogą wszechświat luźno zamyślona kołyszę sie na nitce nieokreślonych pragnień jakieś trwanie smużką pełga po moich ustach drażni usta palce zaczepiam o rozszczepione na liściu słońce karmię palce światłem nagłych podłużnych błysków one drżą one się chwieją w brązowieniu głodnych zmysłów otwartymi ustami chwytam umykający wszechświat
do mnie przyjdziesz przygryzłszy wargi gdy już spłoniesz w zielonym ogniu książek moje ręce przytulą cię okrytego kurzem dróg których nie przeszedłeś ciemne tajemnice istnień wypijesz z moich ust i na moim ramieniu wyliczysz ile jest nieskończoność mnożona przez wieczność liczydłem znakomitym będą niepoliczone włosy piersi – złote połowy ziemi … Read more
to już ostatni wiersz dla ciebie więcej nie będzie powiedziałam potem zakleiłam list znaczkiem i wrzuciłam w podłużny otwór skrzynki płaskie kwadratowe serce teraz ludzie chodzą ostrożnie wokół skrzynki z listami pytają co to – czy w skrzynce z listami zamieszkał ptak bo tłucze skrzydłami o boki i nieledwie śpiewa
w jednym ruchu upadła i objęła krzyż łagodnie jakby to była szyja umarłego zdumiona rękę podaje sobie i prowadzi siebie po śniegu jest tak biało że niepodobna zginąć
do kogo będą modlić się wróble strachu w słomianym kapeluszu pożeglowałeś z wiatrem zamieszkałeś w różowej chmurze porowata porosła twoja twarz jak twarz ziemi pachniała mlekiem i czosnkiem wyżej – tkwił słomiany kapelusz ucieczko złodziei jehowo na zwykłych nogach tkwiących w butach namokłych rzucający mannę grochu w słońcem pieszczone zagony pożeglowałeś z … Read more
wróble to arcydobrzy katolicy wierzący we wszystko w objawienie w słońce w płowiejące liście one nie kłamią nie kradną nie wydziobują grochu z ziemi kiedy ledwie się zazieleni w ciepłym roztropnym marcu one nie świegocą nie uskrzydlają płotu trzepotem pozwalają się łapać w paznokcie długim pręgowanym kotom i giną jak święci męczennicy w głębokich trzewiach … Read more
Bądźcie pozdrowione moje dłonie, palce moje chwytne, z których jeden przytrzaśnięty drzwiami samochodu, fotografowany promieniami Roentgena – dłoń na zdjęciu wyglądała jak zwichnięta skrzydło – niewielki okruch kości obrysowany własnym odrębnym konturem. Serdeczny palec lewej ręki ozdobiony raz pierścionkiem owdowiały jest teraz i pozbawiony swej ozdoby. Ten który mi dał pierścionek już dawno nie ma … Read more
jesteś wieczorem brązowy jesteś wieczorem zielony jesteś żółty wieczorem pachniesz cierpko jak roztarty liść akacji wokół jest miękko od liści szałwi i liści rumianka masz ręce twarde masz ręce nie znoszące oporu trzymasz mój kark ręką posłuszeństwo moich włosów jest doskonalsze od posłuszeństwa kwiatu spóźniona pszczoła brzęczy przelatując nisko nad błyskiem … Read more
mam ręce stopy i całą te resztę balast który przez chwilę trzyma mnie w okolicy życia poza tym jest nieskończoność którą potrafię tylko nazwać moje serce jest zwierzęciem krwiożerczym jego głodny krzyk towarzyszy mi wszędzie w każdym miejscu i w każdym śnie ciepłym mięsem karmię moje serce nieskończoność przepływa przeze mnie